Papajas

In heelwat van die inwoners se tuine staan daar sommer twee of drie papajabome en in hierdie tyd is die soet lekkerte juis geelryp en reg vir pluk en geniet.
Een ou vroutjie kom dikwels inloer met 'n paar papajas wat sy verkoop. En as mens die ou geldjies versigtig aftel in die bruin handjie, kry jy dikwels een of twee verniet sommer net uit die hart.
Papajas laat my altyd na my ma verlang, sy was so verskriklik lief vir vrugte en as ek aan my ouerhuis dink, dink ek ook aan die oorvloed van vars vrugte wat altyd in die kombuis was. En iewers om 'n hoekie die groot boks met appels wat op die mark gekoop is, nog toegedraai in pers papiertjies tussen die wit styrofoam-lae.
Die soet papajas word 'n proe van die pyn van ver verlang en onthou en 'n troos dat iemand omgee in 'n land wat ver is van alles en almal wat jare lank deel van jou is en bekend is...